NECİP FAZIL'IN HIÇKIRIKLARI
Yine bir gündü.Necip Fazıl,kendisinin "Cinnet Mustatili"dediği hapishanesinin kantininden "Hilton"adı verilen 9. koğuşa kadar uzanan avlusunda volta atıyordu.Koltuğunun altına bir kitap kıstırmıştı.Elleri ceplerinde,dudakları arasındaki sigarayı adeta çiğneye çiğneye içerek,bir aşağı bir yukarı dalgın dalgın gidip geliyordu.Yanına yaklaştım.Dert yandı:
-Bugün karımdan mektup aldım,dedi.Evinin elektriğini kesmişler,suyunu da.Çocuklarım sokaktaki çeşmeden su alıyorlarmış.Kirayı da verememişler.Ev sahibi "çıkın" diye tutturmuş.Ne yapacağım bilmem ki.
Tam bu sırada gardiyan bir mektup getirdi.Açtık...İçinden iki buçuk liralık bir kağıt para ile el kadar bir pusula çıktı.Pusulada şunlar yazılıydı.
"Kilisliyim...Fukarayım...Bir hafta hamallık yaptım.Çocuklarımın nafakasından ancak bu kadar artırabildim.Yarın Allah huzurunda mesul olmamak için onu da size gönderiyorum.Elimden başka bir şey gelmiyor.Affedin...Dua edin...Cenab-ı Hak yardımcınız olsun"
Necip Fazıl gözyaşlarını tutamadı.Hücresine kapandı,günlerce çıkmadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder