Sivas ili Şarkışla ilçesinin Sivrialan köyünde çiftçi bir ailenin çocuğu olarak doğan Aşık Veysel,7 yaşında geçirdiği çiçek hastalığı sonucunda bir gözünü kaybetti.Diğer gözünü ise bir değneğin batması sonucunda kaybetti.Babasının,Aşık Veysel'e oyalanması için aldığı sazla önce başka ozanların türkülerini çalmaya başladı.1933 yılında tanıştığı Ahmet Kutsi Tecer'in teşvikleriyle kendi sözlerini yazıp söylemeye başladı.
Aşık geleneğinin son büyük temsilcilerinden olan Aşık Veysel,bir dönem yurdu dolaşarak Köy Enstitüleri'nde saz hocalığı yaptı.1965 yılında özel kanunla maaş bağlandı.1970'li yıllarda Hümeyra,Fikret Kızılok,Esin Afşar gibi bazı müzisyenler Aşık Veysel'in deyişlerini düzenleyerek yaygınlaşmasını sağladı.Şarkışla'da her yıl adına şenlikler yapılır.
Eserlerinde Türkçe'si yalındır.Dili ustalıkla kullanır.Yaşama sevinciyle hüzün,iyimserlikle umutsuzluk şiirlerinde iç içeydi.Doğa,toplumsal olaylar,din ve siyasete ince eleştiriler yönelttiği şiirleri de vardır.Şiirleri,Deyişler(1944),Sazımdan Sesler(1950),Dostlar Beni Hatırlasın(1970) isimli kitaplarında toplandı.Ölümünden sonra Bütün Şiirleri adıyla eserleri tekrar yayınlandı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder