KIRIM'IN SÜRGÜN TRAJEDİSİ
Her milletin tarihinde hüzünler ile hatırlanacak hadiseler vardır.18 Mayıs 1944 de Kırım halkı için unutulması mümkün olmayan içler acısı bir tarihtir.
İnsan kasabı Stalin'in,238 bin 500 Tatar Türkünü,Asya içlerine doğru hayvan vagonlarıyla haftalarca süren cebri bir yolculuğa mahkum eder.Ve bu aç,susuz ve havasız ölüm yolculuğu sona erdiğinde yüzde 86'sı çocuk ve kadın olmak üzere 109 bin 956 kişi gayri insani şartlardan dolayı hayatlarını kaybederler.
İşte bu sürgünü yaşamış tatarlardan biri olan Cafer Veliyef,yaşanan trajedik soykırımı aradan yıllar geçmesine rağmen tüyleri ürpererek şöyle anlatıyor:
Şuma köyündeydik.Yıl 1944.Ruslar apar topar evi bastı.Anamın namazını bozdurdular.Ablamın sandığını açmasına izin bile vermediler.
Kırım'ı sattığımızı söylüyorlardı babama.Kızıyorlardı.Cevap verince de hepimizin gözü önünde tartaklıyor veya kamçılıyorlardı.58 vagonlu bir trene bindik.Aluşta'dan Akmescid'e getirdiler.Buradan da meçhule...
-Sonra?
-18 gün aç,çıplak,hasta,bitkin vaziyette yol aldı tren.Bir kısmı yolda öldü.Cesetlerle gittik bir müddet.Bitlendik.Ölüleri gömmeye bile müsaade etmezlerdi trenin durduğu yerde.Fırlatır atarlardı kurda kuşa yem olsun diye.Uralga'da 20 yıl tuz işçiliği yaptırdılar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder