GAZANFER-MUZAFFER-MÜCAHİD

                                                       GAZANFER-MUZAFFER-MÜCAHİD

                                                                                                         
                            Milli Mücadelenin sonlarında,1992 yılında Türkiye'ye gelen ve aynı zamanda bir Türkolog olan Le Monde muhabiri,dönemin Anadolu'sunda gördüğü manzaraları ve müşahedelerini "Yenilmez Millet" adı altında kitaplaştırır.Kitabının bir yerinde geçen şu hatıra,bizi yenilmez millet yapan değeri ortaya koyması açısından oldukça dikkate değer:
   "Milli mücadele bitmek üzeredir.Anadolu açlar,dullar,sefiller memleketidir.Eskişehir'de bir istasyona gittim.Üç tane çocuk...Ayakları yalın,üzerlerinde hiçbir şey yok.Yalnız birer çuval...Çuvalın dibine boğazlık delmişler,bir de kollarına.Çuval giyiyor üç tane çocuk;yedi,sekiz,dokuz yaşlarında.Ayakları yalın,çıplak.dedim:
   Evladım,baban nerede?
   Babam Çanakkale'de öldü.
   Niye öldü?
   Din için öldü.
   Nereden biliyorsun?
   Hoca Efendi söyledi...
   Sen?
   Benim babam Yemen'de öldü;din için.Hoca Efendi söyledi.
   Öteki üçüncüsü de öyle.
   Burada bir ebe annemiz var,yaşlı bir kadın o bakıyor.
   Derken istasyon civarındaki gecekondu gibi kulübeden yaşlı bir kadın çıktı ve bağırdı:
   Gazanfer,Muzaffer,Mücahid!Çorba yaptım,gelin için...
   Ayaklar çıplak,sırtta çuval.İsimleri Gazanfer,Muzaffer,Mücahid...
   Bu millet yenilmez."