HAYATTA PARADAN DAHA DEĞERLİ ŞEYLER VARDIR

   Peyami Safa,"Bir Dostun Hatırası" adlı fıkrasında yabancı banka müdürlerinden seksenlik bir dostundan söz ediyor.Peyami o sıralarda kırkına bile varmamıştır.Ölümünden bir ay kadar önce dostunu görmeye gider Peyami Safa,bir Kurban Bayramı'nda.Dostunun sunacak bayram şekeri yoktur,ama onun yerine geçecek başka şey sunar,insanlar üstüne verdiği son kararını.Karar şu:İnsanların yüzde doksan dokuzu eşektir.Bundan sonrasını Peyami Safa'nın kaleminden dinleyelim:
   "Bende aradığı hayreti bulamayınca:
   -Beğenmedin mi,diye sordu.
   -İnşallah insanlar hakkında bu son kararınız değildir.Herhalde temyizi olacak bunun.
   -Son!Son!Değişmez artık.
   -Sizinle ben de yüzde doksan dokuza dahil miyiz?
   -Siz dahil değilsiniz.-Estağfurullah.Sizin insanları bir dikkatli dinleyişiniz var ki,o yeter yalnız.İnsanın kalbini okur gibi.Fakat ben yüzde doksan dokuza dahilim."
   Neden?Nedenini bu güzel yazıdan inceleyelim:
   Şöyle konuşuyor dostu:
   Neden eşeğim ben,bilir misiniz?Hayatımda paraya çok kıymet verdim.En büyük bankaları idare ettim.Borsa oyunlarına girdim.Servetler kazandım.Yiye yiye bitiremedim.Hala sayılı zenginlerdenim.Fakat-ömrümün sonu yaklaştı galiba-günlerden beri bütün hayatımın bilançosunu yapıyorum.Gördüm ki ne kadar iyi,mesut hatıram varsa,hepsi parasız elde edilmiş.Bilakis para yüzünden başıma gelmeyen kalmamış:davalar,üzüntüler,yorgunluklar...Bizim kızlar ve oğlanlar da yüzde doksan dokuz soyundan.Paraya ve züppeliğe bayılırlar.Yazın Tarabya'daki evimizde bahçede ve denizde şıkır şıkır mehtap varken,eşekzadeler bir odaya kapanıp poker oynarlar.Benden geçti onlara da.Bu dünyanın hakiki zevklerini -musiki,kitap,dostluk,sevgi-anlamadan gidecekler."
   Dostum samimiydi,küllenmiş bir mangal gibi örtülü bir heyecanı vardı.Bir ay sonra sizlere ömür.